TÜRK’E AİT ÇOÇUK TUZLAMA

 Türk’ ait her şey batı kültürü etkisi altında kendi milletimizin fertleri tarafından yok ediliyor.

Altay, Kazak, Oğuz Türkleri çocukları doğduğunda kırkı çıkmadan onları tuzlardı. Bizde çocuklarımızı tuzladık. Bir çocuk doktoru arkadaşımı çoçuğum doğunca eve götürdüm. Çocuk sarılık olmuştu. Florasan altında yayıyordu. Annem rahmetli ocaktı. Aydaş olmuş çocuklar ona gelirdi, bıçak koyar, kurşun dökerdi.

-Oğlum çocuğu tuzlayalım çabul iyileşir dedi. Doktor arkadaşım “ Teyze tıpta böyle şey yok” dedi sertçe.

Annem,” Çekil şurdan, sizin bildiğiniz iş değil” dedi bir celallendi. Dışarı zor attı kendini.

Biraz tuz, biraz süt, biraz bal karıştırdı. Mırıldanarak çocuğa hafifçe sürdü. Kundağa sardı. 15 dk sonra çocuğu yıkayarak yatırdı. Çocuk sağlıklı bir çocuk oldu. Çocuğun kokmaması için yapılan bu gelenek batı da olmadığı için artık yapılmıyor. Hatta bir makale okdum. Yazarı “ %67 tuz oranı tespit ettim” demiş. Ölümler oluyor demiş ama nasıl bir ölüm etkisi yaptığını yazma gereği duymamış. Çüş demek lazım. Amaç genç anneleri korkutmak ve bu birikimden vaz geçirmek. Ve bunu başardılar.  

Asırlardır süzülerek gelen gelenek ve tedavi yöntemlerini terk etmek kendi değerlerine yabancılaşmaktır.

TÜRKLERDE KADİM İNANÇ

Kırkı çıkmak.. 

Kadim geleneğimize göre yeni doğan çocuk 40 gün nazardan sakınılır, herkese gösterilmez, gelin hanım gelen misafirlere çıkmazdı.  

Altaylardan, Kırgız, Kazak bozkırlarına, bereketi Fergana yurduna, oradan Anadolu ve balkanlara uzanan coğrafyada çocuklarda kırk çıkarmak, kırkı uçurmak vardır. Çocuğun dünya ile ruhunun intibak etmesi 40 günde, ölünün ruhunun da 40 gün sonra bedeni terk ettiğine inanılırmış. Onun için çocuğun kırkı çıkınca çocuğa banyo yaptırılır, gelen kadınlara sunulurdu. İslamlaşma sürecince kırkında yemek vermek, kuran okumak adet haline geldi.

Ölü arkadından da 40 ı çıkarmak için kuran okumakta böyle..

şimdi el kadar bebeler sokakta, anneleri parklarda. Kötülük, huzursuzluk, sıkıntı, anksiyete, depresyonumuz bitmiyor. Herkes mutsuz, herkes hasta.

Sebebi belli olmayan ama bizi huzursuz eden, avuç avuç ilaç içtiğimiz günlerimiz, en güzel yıllarımızı yiyip bitiriyoruz.

Dünyaya pozitivist bir gözlükten bakmaktan, spiritüel bir dünyanın, mistik bir ruhun, görmeden hissettiğimiz bir duygunun olduğunu göremiyoruz.

ROTAMIZ MANAVGAT

Manavgat antik uygarlıklardan beri Psidyanın, Isauranın, Pamfilyanın, Dağlık Klikyanın geçiş noktasındadır. Hitit, Frig, Luvi, Homanad, Yunan, Roma, Galatlar, Persler gibi büyük devletlerin hakimiyetini görmüştür. Türkler gelince, Selçuklular, Karamanoğulları, Kıbrıs Frenk Devleti, Osmanlı ve Cumhuriyeti gördü.

Bu kadim toprakların üzerindeki göç yoları, savaş sefer yolları, ticaret yolları, Kervan yolları, seyyahların yolları bulunuyor.

Belediye başkanımız Niyazi Nefi Kara beyefendi bu göç yollarının rotasını oluşturalım, köylerin kalkınması için turizmi yayalım, kalkınma kırsaldan başlasın dedi.

Bir gurup arkadaşı bu iş için görevlendirdi. Çalışmalarımız ete kemiğe büründü.

Hiç bir ilçeye nasip olmayan bir konsept hazırladık.

Bugün paydaşlarla yaptığımız toplantıda Manavgat sevdalılarının heyecanı bizi sonsuz mutlu etti.

El ele verince Manavgatlının önünde hiç kimse duramaz.

Rabbim çalışmalarımızda gayretler versin, dostlarımız başarmamız için dua eylesinler.