Türk gazetecilerinin 1961 yılında elde ettikleri ve 212 sayılı kanunda ki yasal haklar şimdilerde hiçe sayılmakta.

10 ocak çalışan gazeteciler gününde mesleğimizle ilgili sorunları,olumsuzlukları masaya yatıralım istedim.Bu düşünceyle.Daha önceleri bir çok çevreden gazetecilikle ilgili görüşlerle başladığım görevi Manavgat’ın değerli gazeteci ve yazarlarından Recep Memili ile bir röportaj gerçekleştirerek noktayı koydum.

İşte bu röportajdan satır başlarını sizlere sunuyorum;

*10 Ocak çalışan gazeteciler günü size ne ifade ediyor?

10 Ocak tanımından da anlaşıldığı gibi gazete patronlarının değil, o gazetenin kitlelere ulaşabilmesi için emek veren çalışanlarının günüdür. Gazeteciliğin mutfağı, patronların pahalı mobilyalarla dekore edilmiş odalarından çok daha kıymetledir. Bu mutfağın içerisinde muhabirinden tutunda çaycısına kadar alın terini ortaya koyan emek bütünlüğü vardır.

*Gazetecilik sizin için ne ifade ediyor?

Gazetecilik son yirmi yıldır maalesef pek bir şey ifade etmiyor. Tüm meslek guruplarındaki çürümenin, kokuşmuşluğun olumsuzluklarını bu meslekte de görmek insanı üzüyor. Oysa gazeteciliğin tek amacı bu olumsuzluklara karşı kamuoyu oluşturarak, yanlış giden bir şeyler varsa düzeltilmesine yardımcı olmak olmalıdır. Sistemin çarpıklığına ayak uyduran ve kendi çıkarı için çoğunluğun haklılığına ses vermeyen yapılardan gazete olmaz.  Zaten bu yapılar içerisinde yer alanlardan da gazeteci olmaz.

*Sahada gazetecilik yapmanın zorlukları nelerdir?

Sahada gazetecilik yapmak Everest Tepesi’ne tırmanmak kadar zordur.

*Gazetecinin rakipleri kimlerdir?

Gazetecinin en büyük rakibi tarafsızlığını yitirmesidir. Tarafsızlığını yitiren gazetecinin haysiyetini pazara çıkaran satıcıdan bir farkı kalmaz.

*Yerel medya ile Ulusal medya çalışanı arasında ki fark nedir?

Buna birbirini tamamlayan unsurlar olarak bakmamız gerekir.  Yerel medya olmazsa ulusal basın olmaz. Ayrıca yerel medyanın Kurtuluş Savaşı’ndaki halkı bilinçlendirme ve örgütlenmesindeki katkıları asla unutulmamalıdır. Gücünü halktan alan bir yerel medya yapılanması yaşadığı kente her alanda ciddi katkılar verebilir. Aksi düşünülürse yani gücünü halktan değil de siyasilerin cüzdanında arayan bir yerel medya oluşumunun ne yaşadığı kente ne de ulusal bazda ülkesine bir yararı olmaz, örnekte teşkil edemez.

*Yaptığınız meslek yeteri kadar saygı görüyor mu?

Gazetecinin üstlendiği kamu görevi dikkate alındığında önce kendisine saygı duyması gerektiğinin bilincinde olmalı. Gazeteci kendisine duyduğu saygı oranında toplumdan saygı görür.

*Manavgat’ta altına imza attığınız haber sayısı kaçtır?

Sayı vermek mümkün değil. On binlerce haber, yorum, köşe yazısı ve analizler yapmışımdır.

*Sizin habercilik anlayışınız nedir. Bir haberi yaparken nelere dikkat edersin?

Öncelikle gelen bir istihbaratın doğruluğunu araştırmak gerekir. Gerçi araştırmacı gazetecilik kavramı artık yok gibi. Yerel yönetimlerin ve diğer kamu kurum ve kuruluşların kendi basın birimleri var. Medya çalışanları olarak oralardan gelen haberleri ‘kopyala-kes- yapıştır’ kolaycılığıyla kamuoyuyla paylaşıyoruz. Bu durum bazen sıkıntıda yaratabiliyor. Göndericinin yaptığı bir yazım hatası, ertesi gün tüm gazeteler ile internet sitelerinde aynı hatalarla okuyucuya iletiliyor. Buradan da şunu anlıyoruz ki gazeteci kendisine gönderilen bir haberi bile okumuyor, sonrada yayınladığı haberi insanların okumasını bekliyor. Bence mesleğimizin en büyük çıkmazı bu. Bu yüzden araştırmacı gazeteciliğin ruhuna El Fatiha.

*İyi bir gazeteci olmak için Alaylı mı yoksa Mektepli mi olmak gerekir?

Eğitim elbette ki çok önemli. Ancak alınan teorik bilgileri pratikte uygulama şansınız zayıf kalırsa alınan eğitimin bir önemi kalmaz. Bugün bu mesleğin mutfağında yetişmiş ve meslekte en zirveye çıkmış birçok değerli gazeteci vardır. Mesleğini her koşulda iyi yapmaya çalışan ister alaylı ister mektepli olsun saygı duyulmayı hak ediyor. Yeter ki ‘insan’ olsun.

*Manavgat’ta 30 yıl önceki gazetecilik ile şimdi ki gazetecilik arasında ki fark nelerdir?

Geçmişte gazeteciler çok daha özgürdü. Siyasetin gazeteciye bakış açısı da hoşgörülüydü. Siyasi kimlikler eleştiriler karşısında haberciye küsmez darılmazdı. AK Parti iktidarı bu yapının temeline de maalesef dinamit koydu. Özellikle yerel medya üzerine çöken yasal baskılar, gazetecinin hareket alanını daralttı. Bu daralmanın üzerine bir de ekonomik sıkıntılar eklenince gazetecilerde mutasyona uğradı. Şimdilerde ‘benim gazetecim’, ‘onun gazetecisi’ gibi kavramlar ortaya çıktı. Benim gazetecimsen iyisin yok onun gazetecisiysen senden kötüsü yok. Tabi burada sadece siyasileri tek başına suçlamakta yanlış. Böyle bir medya oluşumu siyasetin kendi çıkarına kullanabileceği bir ortama da zemin hazırlamış oluyor ve siyasetin işine geliyor. Çözümü var mı? Bir yerde bir sorun varsa elbette ki çözümü de vardır. Yerel medya savruk ve dağınık yapısından bir an önce kurtulmalı ve kamu adına örgütlenmelidir. Bu yapılmadığı takdirde medya, korunma altına alınan Kelaynak kuşlarına bile özlem duyar.

*İnternet Haberciliği gazeteciliğin kimlik ayarlarını nasıl etkiledi ?

Bilgiye hızlı ve kolay ulaşabilmek için internet haberciliği öne çıktı. Teknolojik gelişmeler basılı yayına büyük sekte vurdu. Şimdi insanlar haberleri sosyal medyalarından ve internet haber sitelerinden takip ediyor. Bu da vatandaş gazeteciliğinin doğmasına neden oldu. Cep telefonları nedeniyle bilginin bu kadar hızlı yayılması yalan haberciliği öne çıkarırken araştırmacı haberciliği maalesef öldürdü.

*Gazetecilik sektöründe erkekler kadın gazetecilere göre çoğunlukta Nedeni nedir, fikriniz nedir?

İktidarın kadına bakış açısı ve politikaları bu kadar aşikâr iken bu soru bence biraz absürd olmuş. Zaten sorunuzun cevabını her gün gazetelerde okuyor, televizyonlarda seyrediyoruz.

* Çalışan gazeteciler gününde ki bu söyleşi için teşekkür ederim.Sizinle birlikte Gazetecilik hakkında bir nebze olsun bazı gerçekler ve sözde gazetecilik anlayışları günümüz gazetecilerini tanımamıza,dünkü ve bugünkü gazeteciler arasında ki farkları hatırlamamıza vesile oldu.

mustafautku