Manavgatımızın eğitimci yazarlarından Mustafa Koç ,öğretmen okullarının 177.yılını kutlayarak Köy enstitülerinden Kent enstitülerine konulu bir sunumda Antalya’da öyle güzel,anlamılı ve değerli bilgilerle konuklarını bahtiyar etti.

16 Martın yıldönümünü, Köy Enstitülerinden Kent Enstitüleri” başlıklı bir sunumla andık. Bana bu fırsatı veren Eğitim Çalışma Grubuna, bazı STK temsilcilerine ve sunuma ilgi gösteren değerli katılımcılarla teşekkür ediyorum.

Katılımcıların ilgisi ve bilinçli katkılarından da oldukça etkilendim. İznini almadan adını yazamadığım katılımcı bir dostumuz sunumdaki izlenimlerini özetleyerek grupta paylaşmış. Benim için yazdığı ve hak etmediğimi düşündüğüm bazı sözleri buraya almıyorum, teşekkür ederim.

***

“Sayın Koç'u Antalya Kent Konseyi Eğitim Grubu'muzda yaptığı, "Köy Enstitülerinden Kent Enstitülerine... Bir Okul Hayali" konulu sunumunda tanıdım. İyi ki tanımışım. İyi ki tanımışımın dememin nedenini anlatmaya çalışacağım. Bu arada onu tanımamıza vesile olduğu için KKEG'nin değerli başkanı Memduh Sami Taner'e teşekkürler.

Sunumda odaklandığım alan Köy Enstitüleri'nin tarihçesinden çok, Köy Enstitüleri'nin eğitim felsefesi ile Sayın Koç'un sunuş şekli ve verdiği mesajlardı:

"Ben kendimi eğitime adamış bir eğitimciyim. Sunum süresince konumun dışına çıkmayacağım... Hepimizin sınırlarımız ve sorumluluklarımız var.  Bu konuyu bize fayda sağlamayacak mecralara taşımadan tartışmak daha yararlı olur” mesajını aldım ilk olarak.

Değerli eğitimcimizin sunumundan aldığım mesajlar var:

• İyi bir eğitim için iyi okul ve iyi öğretmenler gerekir.

• Pedagojik formasyondan geçmeden öğretmen olunmaz. Eğitimde ileri ülkelerde formasyonu olmayan sınıfa sokulmaz.

• Eğitim, üretim için yapılmalıdır.

• Değişim öğretmenden başlamalıdır.

• Mesleksiz diplomalı yığınlar yetiştirmemek için, sınav odaklı eğitimden vazgeçip, öğrenci merkezli, beceri temelli eğitime geçmeliyiz.”

***

Katılımcı dostumuza teşekkür ederim. Belki de sunumun en can alıcı cümlesi son cümleydi:

16 Mar 1848’de açılan ilk Öğretmen Okulu Darül Muallim’den bugüne 177 yıl geçmiş.  16 Martlar Öğretmen okullarında hep kutlanılan bir gelenekti. Şimdi bazı öğretmenlerle bazı öğretmen sendikaları dışında bu tarihi pek bilen kalmadı. Çünkü ortada öğretmen okulları yok.

Bu tarih bir okulun açılışından çok bir mesleğin başlangıcı olarak kutlanmaya devam edilmeli. Çünkü devletlerin hafızaları, kurumların gelenekleri olur. Öğretmen okullarının yıldönümünü kutlamak belki de bu geleneğin silinmesini önleyecek.

Akılda kalan ve bugün hepsi kapatılmış olan öğretmen okullarına kısaca bir göz atalım:

• Darül Muallimi Rüşdi

• Darül Muallimat

• Darül Muallimi Aliye

• Ana Muallim Mektebi

Osmanlı Dönemi kapanınca doğal olarak o dönemdeki okulların yerine yeni öğretmen okulları açılmaya başlandı:

• Musiki Muallim Mektebi Kapatıldı

• Köy Öğretmen Okulu - Kapatıldı

• Köy Enstitüleri - Kapatıldı (1954)

• Eğitin Enstitüleri - Kapatıldı (1982)

• Yüksek Öğretmen Okulları- Kapatıldı (1982)

• Eğitim Fakülteleri

1982 yılına kadar bütün öğretmen yetiştiren bütün okullar kapatılarak hepsinin yerine Eğitim Fakülteleri açıldı. 100 yıllık cumhuriyet yine de nasıl bir öğretmen yetiştireceğine bir türlü karar veremiyor. 2024 yılında da Milli Eğitim Akademileri açılmasına karar verildi. Bu yasaya göre artık öğretmen olmak için Eğitim Fakültesini bitirmek ya da KPSS puanları da yeterli olmayacak. Eğitim Akademisini de bitirmek gerekecek.

Elbette donanımlı öğretmenler yetiştirmek en önemli görevlerimizden biri. Çünkü bütün dünyada biliniyor ki iyi okulları ancak iyi (donanımlı, idealist) öğretmenler demektir.

Geldiğimiz noktaya bakarsak biz, 177 yıllık öğretmen yetiştirme geleneklerimizi bir bir çöpe atmışız. Dilerim artık bu alışkanlığımızı sürdürmekten vaz geçer, çocuklarımızın eğitimini 21. Yüzyıl becerileriyle donatacak yeni bir öğretmen kuşağı yetiştiririz.

Bizim kuşağın bütün öğretmen okullarında yıllarca söylenen ve “Alnımızda bilgilerden bir çelenk” diyerek başlayan Öğretmen Marşı şöyle bitiyor:

“Şanlı yurdum her bucağın şanla dolsun

Yurdum seni yüceltmeye antlar olsun!”

mustafakutun